O volumenu vremena 1.

Vrijeme je stalo. Ali ne za cijeli svijet. Samo za Taru Selter. Kada je toga jutra otvorila oči u hotelskoj sobi u Parizu, antikvarka koja je vjerovala da ima savršen život suočila se s nemogućim: dan je bio identičan prethodnom danu; iste osobe, isti razgovori, iste nezgode… čak su i novine nosile jučerašnji datum.

I tada se osamnaesti studenog krenuo ponavljati: jednom, dvaput… U trenutku kad je počela pisati dnevnik, ponovio se već sto dvadeset dva puta. Za Taru, koja je zapela u vremenskom procijepu, dani, tjedni, i mjeseci nemaju više nikakvog smisla. Iako ne odustaje od toga da pronađe izlaz iz beskrajne petlje, polako počinje gubiti nadu.